Jan Paweł II

 

Kalendarium

1920.05.18 Urodził się Karol Wojtyła jako syn Karola i Emilii Wojtyłów, w kamienicy pod adresem Rynek 2 (obecnie ul. Kościelna 7) w Wadowicach

1920.06.20 Chrzest św. w kościele parafialnym pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny – imiona: Karol Józef, chrzestni: Maria Wiadrowska (siostra matki) i Józef Kuczmierczyk (szwagier matki)

1926-1930 Nauka w szkole powszechnej

1929.04.13 Śmierć matki Emilii

1929.05.25 I Komunia św.

1930-1938 Nauka w Państwowym Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach

1932.12.04 Śmierć brata Edmunda

1938.05.03 Przyjęcie sakramentu bierzmowania

1938.05.14 Egzamin dojrzałości i wręczenie świadectw maturalnych w wadowickim gimnazjum

1938 Przeprowadzka do Krakowa

1938-1939 Studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie

1940-1944 Praca w krakowskich zakładach chemicznych „Solvay”

1941.02.18 Śmierć ojca Karola

1942-1946 Formacja i studia teologiczne w konspiracyjnym Książęco-Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie

1946.10.20 Święcenia diakonatu

1946.11.01 Święcenia prezbiteratu w kaplicy arcybiskupiej przy ul. Franciszkańskiej 3, przyjęte z rąk ks. kard. Adama Sapiehy

1946.11.02 Msze św. prymicyjne w kaplicy św. Leonarda na Wawelu

1946-1948 Studia na uniwersytecie Angelicum w Rzymie

1948.12.16 Promocja doktorska na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie

1948-1949 Wikary w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Niegowici

1949-1951 Wikary w parafii pw. św. Floriana w Krakowie

1951-1953 Urlop naukowy i praca nad rozprawą habilitacyjną, połączone z posługą w parafii św. Katarzyny w Krakowie

1953.12.03 Zakończenie procedury habilitacyjnej

1954-1978 Wykładowca etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim

1958.07.04 Nominacja na biskupa pomocniczego w Krakowie (decyzja papieża Piusa XII)

1958.09.28 Konsekracja biskupia w katedrze wawelskiej (konsekratorzy: abp Eugeniusz Baziak, bp Franciszek Jop i bp Bolesław Kominek)

1962-1965 Udział w pracach Soboru Watykańskiego II

1963.12.30 Nominacja na arcybiskupa krakowskiego (decyzja papieża Pawła VI)

1964.03.08 Uroczysty ingres do katedry wawelskiej

1967.05.29 Urzędowa wiadomość o nominacji kardynalskiej (decyzja papieża Pawła VI)

1967.06.28 Uroczysta kreacja kardynalska

1976.03.07-13 Rekolekcje w Watykanie dla papieża Pawła VI i kurii rzymskiej

1978.10.16 Wybór kardynała Karola Wojtyły na papieża, który przyjął imię Jana Pawła II

1978.10.22 Uroczysta inauguracja pontyfikatu

1979.01.25-02.01 Pierwsza zagraniczna pielgrzymka (Dominikana, Meksyk, Bahamy)

1979.03.04 Publikacja pierwszej encykliki „Redemptor hominis”

1980.11.30. Publikacja drugiej encykliki „Dives in misericordia”

1981.05.13 Zamach na Placu Św. Piotra – Jan Paweł II został poważnie ranny

1981.09.14 Publikacja trzeciej encykliki „Laborem exercens”

1983.01.25 Promulgacja nowego „Kodeksu Prawa Kanonicznego”

1983.05.25-1984.04.22 rok jubileuszowy z okazji 1050 rocznicy odkupieńczej śmierci Chrystusa

1984.04.11-15 Rzymski Jubileusz Młodych, który stał się początkiem tradycji Światowych Dni Młodzieży

1985.06.02 Publikacja czwartej encykliki „Slavorum Apostoli”

1986.04.13 Jako pierwszy papież w historii udaje się z wizytą do rzymskiej synagogi

1986.05.18 Publikacja piątej encykliki „Dominum et vivificantem”

1986.10.27 Światowy Dzień Modlitw o Pokój – z inicjatywy papieża odbywa się w Asyżu pierwsze międzywyznaniowe i międzyreligijne spotkanie modlitewne

1987.03.25 Publikacja szóstej encykliki „Redemptoris Mater”

1987.04.11-12 Światowe Dni Młodzieży w Buenos Aires (Argentyna)

1987.12.30 Publikacja siódmej encykliki „Sollicitudo rei socialis”

1989.08.15-20 Światowe Dni Młodzieży w Santiago de Compostela (Hiszpania)

1990.12.07 Publikacja ósmej encykliki „Redemptoris missio”

1991.05.01 Publikacja dziewiątej encykliki „Centesimus annus”

1991.08.10-15 Światowe Dni Młodzieży w Częstochowie (Polska)

1992.10.11 Publikacja nowego „Katechizmu Kościoła Katolickiego”

1993.08.06 Publikacja dziesiątej encykliki „Veritatis splendor”

1993.08.10-15 Światowe Dni Młodzieży w Denver (USA)

1995.01.10-15 Światowe Dni Młodzieży w Manili (Filipiny)

1995.03.25 Publikacja jedenastej encykliki „Evangelium vitae”

1995.05.25 Publikacja dwunastej encykliki „Ut unum sint”

1996 Publikacja autobiograficznej książki „Dar i tajemnica”, napisanej z okazji 50. rocznicy święceń kapłańskich

1997.08.19-24 Światowe Dni Młodzieży w Paryżu (Francja)

1998.09.14 Publikacja trzynastej encykliki „Fides et ratio”

1999.12.24-2001.01.06 Rok jubileuszowy z okazji wejścia Kościoła w III tysiąclecie

2000.03.20-26 Pielgrzymka jubileuszowa do Ziemi Świętej

2000.08.15-20 Światowe Dni Młodzieży w Rzymie (Włochy)

2002.07.23-28 Światowe Dni Młodzieży w Toronto (Kanada)

2003.04.17 Publikacja czternastej (ostatniej) encykliki „Ecclesia de Eucharistia”

2003 Publikacja „Tryptyku Rzymskiego”

2004.08.14-15 Ostatnia zagraniczna pielgrzymka (Lourdes, Francja)

2005.04.02 W wigilię święta Miłosierdzia Bożego Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca

2005.04.08 Ceremonia pogrzebowa

2005.06.28 Formalne rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, którego postulatorem został ks. Sławomir Oder

2011.05.01 Beatyfikacja przez Papieża Benedykta XVI

2014.04.27 Kanonizacja przez papieża Franciszka

Czy wiecie, że…

Kiedy 16 października 1978 roku Karol Wojtyła został wybrany na papieża, od pierwszego dnia pontyfikatu było wiadomo, że będzie papieżem, jakiego świat jeszcze nie miał. Papież Jan Paweł II, dziś nazywany Wielkim, zmienił oblicze tego świata swoją osobą, swoim słowem, podróżami, miłością do każdego człowieka. Cały świat znał go i pamięta jako człowieka bardzo rozmodlonego, mądrego, kochającego, cierpiącego, niosącego dobroć do serca każdego człowieka. Jednocześnie był dowcipny, inteligentny, wysportowany. Śledził wiele rozgrywek sportowych, słuchał koncertów znanych młodzieżowych artystów.

Jan Paweł II jako pierwszy papież zrezygnował z noszenia w papieskiej lektyce i jeździł papamobile. Nosił zawsze zegarek, posługiwał się Internetem i znał nowinki techniczne.

Przez całe życie starał się pełnić wolę Boga i spełnił ją jak najlepiej. Ogłosił 506 osób świętymi, a 1334 beatyfikował, wśród nich także z naszego regionu np.: bł. Ks. Józefa Kowalskiego, św. Józefa Sebastiana Pelczara, św. Jana z Dukli. Nawet na końcu swojego życia zjednoczył cały świat w modlitwie i zbliżył do Boga. Uroczystości pogrzebowe papieża prawdopodobnie oglądał co drugi człowiek na świecie.

Papież Jan Paweł II zyskał sobie wiele przydomków, najciekawsze z nich to między innymi: Podarunek Niebios, Jan od Boga, Boży Sportowiec, Sumienie Świata, Pielgrzym Pokoju, Skrzydlaty Papież, Biały Pielgrzym, Wielki Gość, Głos Biednych, Król Dzieci, Przyjaciel Boga.

Przede wszystkim Jan Paweł II stał się papieżem pielgrzymem. Charakterystyczną cechą Jego pontyfikatu były liczne podróże do niemal wszystkich krajów świata. Odbył 104 podróże zagraniczne do 130 krajów na wszystkich kontynentach. W niektórych krajach papież był nawet kilka razy. Dotarł z orędziem pokoju i miłości do najbardziej egzotycznych zakątków świata. Papież podróżował, czym się dało: samolotem, śmigłowcem, statkiem, samochodem. Ojciec Święty przejechał lub przepłynął 1 700 000 km, to jakby 30 razy okrążył Ziemię. To jest też trzykrotna odległość między Księżycem a Ziemią. Zdecydowaną większość z tego spędził w powietrzu.

Jan Paweł II słynął z pogodnego usposobienia i poczucia humoru. Jego zabawne powiedzonka i puenty sprawiały, że papieskich homilii z przyjemnością słuchali także niewierzący i wyznawcy innych religii.

W czasie swoich spotkań z ludźmi papież nosił różne stroje, przedziwne pióropusze, sombrero i inne nakrycia głowy. Zawsze uśmiechnięty, rozmodlony i radosny ze spotkania z ludźmi różnych wyznań, kultur i tradycji. Spotykały go też różne niespodzianki.

Najweselszym prezentem, jaki otrzymał Ojciec Święty w czasie Mszy świętej na Wyspach Salomona (jako dar ołtarza) było… prosię! Głodne, pochrząkiwało z ryjkiem wyciągniętym pomiędzy pręty klatki. Budziło ogólną wesołość. Papież nie zabrał świnki do Watykanu, ale oddał ją miejscowym siostrom na wychowanie.

W roku 1980 w czasie wizyty w Brazylii papież zdjął z palca swój pierścień, który otrzymał jeszcze od Pawła VI i ofiarował go ludziom, aby mogli za to zbudować szkołę dla swoich dzieci.

Gdy Ojciec Święty odwiedzał Amerykę Północną, wtedy podczas wizyty z ówczesnym prezydentem witała papieża 5 letnia wnuczka prezydenta, która powtarzała w kółko: Jego Świątobliwość. Jan Paweł II zorientował się, że dziewczynka nie może zapamiętać słów, więc powiedział: Mów mi Wujaszku.

Na lotnisku w Ghanie na powitanie Ojca Świętego pojawiła się gromadka czarnoskórych dziewczynek. Przebrane w stroje krakowskie przemówiły do papieża po polsku. On przez dłuższą chwilę patrzył i żartobliwie stwierdził, że tak pięknie opalonych Polek w życiu jeszcze nie widział.

W czasie pielgrzymki do Polski także doszło do zabawnej sytuacji. Na Jasnej Górze papież przemawiał stojąc na specjalnym podium w towarzystwie trójki dzieci. W pewnym momencie przerwał mu śmiech ludzi. Dziwną reakcję wiernych wywołał stojący obok papieża chłopczyk wiernie naśladujący jego gesty, każdy ruch. Jan Paweł II skomentował ten incydent słowami: Patrzcie, taki mały, a już uczy się na papieża.

Okazuje się, że Jan Paweł II nigdy nie tracił rezonu i potrafił znaleźć wyjście z każdej sytuacji. Nawet kiedy już chorował, nie tracił poczucia humoru. Kiedy dziennikarze pytali go, jak się czuje, odpowiadał: Nie wiem, nie zdążyłem jeszcze przeczytać porannej prasy. Podczas IV pielgrzymki do Polski zapytany samopoczucie z powagą odparł: A jakoś człapię… Innym razem na uwagę jednego z biskupów: Cóż, starzejemy się, Ojcze Święty?, odpowiedział dowcipnie: Tak, ale ja od nóg.

W czasie jednej z pielgrzymek do Polski wysłuchał w Sejmie słów hymnu, po czym słowa pieśni: Marsz, marsz Dąbrowski, z ziemi włoskiej do Polski... skomentował: Nikt nie przypuszczał, że w takim stroju...

Uśmiech był jego oknem na świat, niemalże taranem burzącym mury nieufności i obaw. Humorem otwierał umysły na przyjęcie Ewangelii. Dzięki swojemu poczuciu humoru Ojciec Święty trafiał do rzesz wiernych i „niewiernych” na całym świecie. Skutecznie omijał patos oraz łamał barierę oficjalności serdecznym i szczerym śmiechem. Nie umniejszał przy tym świętości modlitwy i odwiedzanych sanktuariów. Budował wiarę opartą na ufności rodzącej się w żywym kontakcie z każdym pojedynczym człowiekiem skrytym w oczekującym tłumie. Kiedyś, otrzymawszy wyczynowe narty od jednego z czołowych włoskich alpejczyków, papież złapał się za głowę, mówiąc: I nie wódź nas na pokuszenie, bo jeszcze zjadę w dolinę i co będzie? Nowe konklawe! W czasie jednej z audiencji do sióstr zakonnych skierował słowa: Te siostry, które ślubowały milczenie, hałasują tu najgłośniej. Innym razem, kiedy od pewnego pobożnego Brazylijczyka papież otrzymał w darze osiołka, zastanawiał się głośno: Po cóż miałbym go zatrzymywać? Czyż w Watykanie nie mamy aż nadmiar osłów? Jednak wszyscy wiedzieli, że w żartach papieża nie ma krzty złośliwości, więc nikt się nie obrażał.

Opracowała: mgr Alina Woś